In zijn artikel zegt Harmsen dat Monsanto tegenwicht 'orkestreert' tegen het oordeel van het IARC. Uiteraard maakt het bedrijf zijn eigen case zo sterk mogelijk. Het bedrijf heeft immers grote belangen om glyfosaat als legaal te gebruiken herbicide te blijven gebruiken.
De politieke loosheid van ons bestaan
Guyton geeft naar aanleiding van een recent verschenen langjarige studie naar de gevolgen van glyfosaatgebruik in de VS toe dat de kankerverwekkendheid van glyfosaat niet vaststaat; daarom luidt het oordeel 'waarschijnlijk', wat weer iets anders is dan 'slechts' waarschijnlijk.
Wie de hele zaak koel tot zich door laat dringen, constateert dat de kankerverwekkendheid van glyfosaat denkbaar is en dat de vraag is of je het middel dan moet willen gebruiken. Vele stoffen, ook natuurlijke, zijn mogelijk kankerverwekkend. De volgende vraag is of je ze moet willen gebruiken in een zo ruime mate als gebruikelijk is geworden met glyfosaat. Een en ander staat nog los van de vraag wat de milieueffecten van het middel zijn, want die spelen geen enkele rol in het oordeel van de IARC.
Interessant is de vergelijking met steden. Het is - mede dankzij het IARC - bekend dat ze met een ruime mate van zekerheid kankerverwekkend zijn. Toch wonen mensen er graag, is er geen EU-toestemming nodig om in de stad te mogen wonen en is daar zelfs geen enkele maatschappelijke discussie over. Wie zo kijkt naar de manier waarop we omgaan met wetenschappelijke oordelen over kankerverwekkendheid, maatschappelijke gevoelens en wensen en politieke besluitvorming, kan niet ontkomen aan een grimlach. Als het besluit van de EU om glyfosaat voor die beperkte 5 jaar toe te laten (en daarin af te bouwen, want Frankrijk betreft) gebaseerd was op het oordeel van het IARC, dan laat het vooral de politieke loosheid zien van ons besef van wat risico is, hoe het vastgesteld en gewogen moet worden, hoe we er werelden mee laten ontstaan en die vervolgens op een volstrekt onsamenhangende manier proberen te verbouwen vanuit onderbuikgevoelens. Weten we al welke middelen over vijf jaar - als glyfosaat vermoedelijk zal worden verboden - weer gebruikt gaan worden en welke eisen we willen stellen aan nieuwe om te zorgen dat die er ook komen? Ik vrees dat het antwoord op beide vragen botweg 'nee' is. Is er beleid dat de ontwikkeling van een post-glyfosaat tijdperk gaat stimuleert? Ik vrees van niet. Uit betrouwbare bronnen weet ik dat de ontwikkeling van antagonisten - een nieuwe, slimme vorm van natuurlijke bestrijding zonder chemische middelen - eerder wordt gehinderd dan aangejaagd.
In oktober legde Guyton het Europese Parlement uit wat de woorden 'waarschijnlijk kankerverwekkend' betekenen:
Op 3 augustus krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Dick, politieke loosheid, onderbuikgevoelens? Wil je dat nader toelichten binnen bovenstaande context?
Overigens m.i. een helder verhaal van mevrouw Guyton over de werkwijze van IARC als het gaat om het beoordelen van wetenschappelijke bijdragen. Dat geeft vertrouwen. Doet het IARC ook zelf onderzoek of beoordelen ze vnl. onderzoek van andere partijen (metastudies)?
Tom, daar staat dat je integrale vraagstukken als een samenhangend geheel moet analyseren om je zinvol af te kunnen vragen wat je wilt en waarom je op welke deelterreinen welke deeloplossingen kiest.
Het afschaffen van glyfosaat brengt vervolgvragen mee waar geen kaders voor zijn. Ik weet per ongeluk dat de bestaande kaders weinig goeds beloven voor de middelen die mogelijk nu ingezet gaan worden. En zo strompelen we van het ene probleem dat het andere voortbrengt. Dat is niet per se erg, want het is een proces. Maar wie op smal paadje niet goed vooruit kijkt, kan lelijk struikelen en 300 meter lager terecht komen. Een beetje meer vooruitkijken mag geëist worden, omdat dat wel degelijk kan. Vooral bij zulke grote systemische vraagstukken is het nogal dom om dat niet te doen.
NB: dank Tom, want door jouw reactie zag ik dat ik nog wat woorden aan het slot van de tekst moest toevoegen om het punt beter te maken.
#1 Wat ik begrijp uit de IARC website doen ze in elk geval geen klinische studies of in vitro onderzoek naar behandelingen; het gaat vooral over preventie.
Daarnaast faciliteren ze wetenschappers door bv kennisuitwisseling en een biobank te beheren. In het algemeen heeft de WHO niet zoveel geld, dus het zal denk ik ook om financiële redenen bij meta-analyses blijven.
Dick wat kan jij in een zin veel zeggen.
Wie is in staat in dat complexe samenhangend geheel alle factoren binnen dat geheel op zijn waarden te beoordelen? Het fijt dat alle factoren integraal zijn betekend ook nog dat ze elkaar beïnvloeden versterken of afzwakken. Zie hier vaak de Babylonische spraakverwarring. Nogmaals wie heeft de kennis, en is in staat alle factoren op zijn merites te beoordelen en het juiste gewicht mee te geven in dat complexe geïntegreerde geheel.
Als die glimlach op termijn maar geen lach wordt van een boer met kiespijn. Want als het over voedsel gaat en alles wat er met voedselproductie achteraf bezien, met de dan heersende kennis, fout is gegaan komt bij de voedselproducent op zijn bord.
Velen toeteren mee, en weten het allemaal zo goed, maar als het fout dreigt te gaan is er niemand meer thuis, of heeft men niet de diepgang om te zien wat er in de praktijk gebeurd?
Wordt het toverwoord GEZAMENLIJKE VERANTWOORDELIJKHEID vanuit de geïntegreerde situatie en de complexiteit waarin we onze samenleving hebben ingericht??? dan praten we verder.
#2 Dick. Mee eens. In de ruimtelijke ordening wordt als het goed is per definitie en noodzakelijk integraal gewerkt met daarbovenop de T=0 (NU, uitgangssituatie), de KT (korte termijn) en LT (lange termijn). Echter een visie is dan onontbeerlijk. Dat is een punt aan de horizon waar je naar toe wilt liefst natuurlijk met zijn allen dus communiceer je dat ( oa de nieuwe omgevingswet wil dat ook maar de oevrheid moet hiertoe nog gedragsverandering ondergaan :)). De verschillende tijdshorizons T=0/ KT/ LT maken dat je vanuit een onderbouwde en vooral breedgedragen lange termijn visie/ plan op korte termijn al kunt beginnen aan projecten die LT steunen (kunnen de doeners ook direct aan de slag). Vervolgens gebiedt de wet van voortschrijdend inzicht en veranderende omstandigheden maar ook de opinie dat je doorlopend mbv feedback meet en weet en aanpast. De stip op de horizon kan dan ook van positie veranderen maar de richting is al wel duidelijk.
Hierbij voorbeeld integrale studie van vereniging Deltametropool met oa Dirk Sijmons.
Energie en Ruimte